SPEKTAKL

W tekstach Stein czytamy o artystkach, naukowczyniach, arystokratkach, przedsiębiorczyniach, żonach geniuszy. To one tworzyły słynny Paryski Lewy Brzeg.

To one wraz z bezimmiennymi kobietami są muzycznym wypełnieniem spektaklu. Ich nazwiska to treść libretta nanaoopery.

Spektakl nie jest ani przedstawieniem biograficznym ani teatralną adaptacją tekstów Gertrudy Stein. Jest wariacją na podstawie autorskiego scenariusza, wykorzystującego fragmenty kilku utworów Stein - m.in. "Autobiografia Alicji B. Toklas", "Czułe guziczki", "Autobiografia każdego z nas", "Panna Furr & Panna Skeene" oraz Alicji B. Toklas "Książka kucharska Alicji B. Toklas". 

Scenariusz jest próbą znalezienia ekwiwalentu scenicznego dla nietypowego stylu Stein, próbą ukazywania wrażeń i stanów umysłu bohaterek Gertrudy Stein i Alcji B. Toklas oraz skomplikowanego systemu powtórzeń i przekształceń języka Stein.

Złożoność stylu Gertrudy Stein wymusza formę multimedialną spektaklu, która oddaje kubistyczne źródła inspiracji pisarki i mecanaski sztuki, pozwala też współbrzmieć kilku elementom obecnym w twórczości Stein - słowu, obrazowi i dźwiękowi.

Podstawą muzyczną przedstawienia jest specjalnie skomponowana "Litania na głos kobiecy i fortepian". Ale wielowarstwową strukturę dźwiękową stanowi - prócz tej kompozycji  - melodia języka, głos "mówiony" i śpiewany, naturalny i mechaniczny. Wszystkie te elementy traktowane są równorzędnie jako dźwiękowi bohaterowie przedstawienia. 

Przedstawienie jest małą formą operową, tzw. nanooperą i nawiązuje do eksperymentów gatunkowych Gertrudy Stein.Dlatego szczególny akcent położony jest w przedstawieniu na muzykę.